Echinocactus grusonii in schaal

De schoonmoedersstoel, een van de meest gekweekte cactussen, is in het wild zo goed als uitgestorven. Het natuurlijke leefgebied van deze soort bij Zimapán in Centraal-Mexico staat sinds de bouw van een stuwdam begin jaren 90 bijna helemaal onderwater. Op de steile oevers van het Zimapánmeer zijn nog een paar van deze majestueuze cactussen bewaard gebleven. Een prachtige cactus voor thuis, de cactus is ook nog een gemakkelijk te verzorgen.

De schoonmoedersstoel behoort tot het geslacht van de egelcactussen (Echinocactus) en kan een doorsnede van maar liefst 1,30 m bereiken, al gaan daar wel wat jaartjes overheen. Een plant op de vensterbank zwelt echt niet binnen een paar jaar op tot formaat skippybal. Bij lichtgebrek, wat in de kamer nogal eens voorkomt, groeit deze bolcactus vaak wat langgerekt uit en krijgt hij meer een ovaalvorm. De grote gele doornen zijn even onaangenaam als ze eruitzien: vlijmscherp en keihard. Dit is geen cactus om zonder handschoenen aan te pakken.

De schoonmoedersstoel heeft alle zon nodig die je hem kunt geven. In de zomer kan hij heel goed buiten staan, maar laat hem eerst in de halfschaduw even wennen aan het felle licht. In periodes met veel regen is het beter hem onder een afdakje te zetten, vooral als de temperatuur ook nog eens laag is. De plant groeit goed in cactusaarde en mag in het groeiseizoen bij elke gietbeurt wat cactusvoeding. Wat het gieten betreft geldt hetzelfde als bij de meeste cactussen: áls je water geeft, doe het dan goed. Zorg dat de aarde zich helemaal vol kan zuigen en geef pas weer water als de plant volledig droog staat. ’s Winters is er in ons land niet genoeg daglicht om een gezonde groei mogelijk te maken. Breng de schoonmoedersstoel daarom in winterslaap door hem koel te zetten (bij voorkeur tussen de 10 en 15 graden) en bijna helemaal droog te houden.